سیاست‌ متناقض کمیته ملی المپیک در اعزام کاروان به بازی‌های آسیایی

نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی (2022 - هانگژو) قرار است طی روزهای 19 شهریور تا 3 مهر 1401 به میزبانی چین برگزار شود. دوومیدانی، بسکتبال، بوکس، شمشیربازی، والیبال، تیراندازی، قایقرانی، وزنه‌برداری، کشتی، تکواندو، کاراته، کوراش، ووشو، ورزش‌های صعودی، کبدی، اسکیت، تیراندازی با کمان، فوتبال، هندبال، شنا-شیرجه-واترپلو، ژیمناستیک، دوچرخه‌سواری، شطرنج، بازی‌های الکترونیک، سپک تاکرا و تنیس روی میز 26 رشته‌ای هستند که تاکنون برای اعزام به بازی‌های آسیایی هانگژو 2022 نهایی شده‌اند و احتمال افزایش آن به 31 رشته هم وجود دارد.

سیدرضا صالحی‌امیری رئیس کمیته ملی المپیک روز 8 دی ماه در نشست خبری درباره حضور کاروان ایران در بازی‌های آسیایی 2022 گفته بود: «سیاست اول ما اعزام کیفی کاروان با توجه به تأکیدات مقام معظم رهبری است. سیاست بعدی‌مان اعزام بانوان است. باور داریم حضور فعال‌تر و اعزام دختران به هانگژو می‌تواند علاوه بر کسب سکو به ارتقای جایگاه کشور کمک کند. سیاست سوم مجموعه فعالیت‌های فرهنگی و اقدام چهارم استفاده از ظرفیت‌های داخلی است. سیاست پنجم نیز ارتقای حداقل یک پله‌ای نسبت به بازی‌های آسیایی جاکارتاست».

سیاست اولی که رئیس کمیته ملی المپیک به آن اشاره کرده، مربوط به فرمایشات مقام معظم رهبری در روز 27 شهریور و در دیدار با مسئولان ورزش و مدال‌آوران بازی‌های المپیک و پارالمپیک توکیوست که «کیفی‌سازی ورزش بین‌المللی و تکیه به اعزام ورزشکار در رشته‌های مدال‌آور» را به مسئولان ورزش توصیه کردند.

مسئولان ورزش کشور پس از بیانات مقام معظم رهبری، بارها در گفت‌وگوی مختلف بر اجرای آن تأکید داشتند، اما به نظر می‌رسد این موضوع فقط در حد حرف بوده و در عمل توجهی به این مهم نشده است، چرا که سیاست اول و دوم کمیته ملی المپیک کاملاً متناقص و در تضاد با هم هستند.

در اینکه باید به ورزش بانوان توجه و زمینه را برای فعالیت هر چه بیشتر آنها فراهم کرد، تردیدی وجود ندارد چه اینکه در فرمایشات رهبری نیز «درخشش بانوان محجبه ایرانی» به صورت مبسوط به چشم می‌خورد. در عین حال اما باید پذیرفت که برخی رشته‌های تیمی و البته انفرادی بانوان راه و کار زیادی تا رسیدن به سکو در بازی‌های آسیایی دارند و اینکه صرفاً به این دلیل که تعداد بانوان و آقایان برابر باشد، ورزشکاران خانم اعزام شوند، دقیقاً در تضاد با موضوع کیفی‌گرایی است. قاعدتاً ابتدا باید با توجه ویژه و اختصاص بودجه‌های مناسب زمینه رشد بانوان را فراهم کرد و سپس اعزام آنها به مسابقات برون مرزی را در دستور کار قرار داد.

کاروان ایران قرار است طبق گفته‌های مسئولان کاروان، با 450 تا 500 ورزشکار راهی هانگژو شود. این در حالی است که ایران در بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا با نزدیک به 380 ورزشکار شرکت کرده بود که حاصل تلاش آنها نیز کسب 20 مدال طلا، 20 نقره و 22 برنز و مجموع 62 مدال بود.

با توجه به سیاست‌گذاری صورت گرفته از سوی مسئولان ارشد کشور، به نظر می‌رسید تعداد ورزشکاران کمتری در لیست اعزام قرار بگیرند. در واقع آنهایی باید در صف اعزام باشند که شانس کسب مدال داشته باشند تا بدین ترتیب همان سیاست اصلی کاروان یعنی اعزام کیفی به بازی‌های آسیایی 2022 هانگژو اعمال شود، اما در عمل شاهد شرایط دیگری هستیم. در برخی از رشته‌ها قرار است نفراتی راهی چین شوند که هیچ شانسی برای کسب مدال ندارند و این همان سیاست متناقض و یک بام و دو هوایی است که وجود دارد.

آیا بهتر نیست در مسابقات بین‌المللی همانند المپیک و بازی‌های آسیایی از اعزام ورزشکارانی که بیشتر جنبه توریست دارند، خودداری و هزینه آن صرف رشته‌های پایه و مدال‌آور شود تا با این کار ضمن عمل به دیگر توصیه رهبر انقلاب، برای سال‌های آینده نیز سرمایه‌گذاری شود؟ در رشته‌هایی که شانس مدال ندارند هم می‌توان با انجام هزینه اعزام آنها در مسائل دیگری همچون فراهم کردن امکانات تمرینی بهتر و تربیت ورزشکاران مستعد، یک سرمایه‌گذاری مؤثرتر انجام داد تا همین رشته‌ها با کار و تلاش بیشتر بتوانند در دوره بعدی بازی‌های آسیایی در سال 2026 در لیست اعزام قرار بگیرند و در ژاپن خوش بدرخشند.

انتهای پیام/